bencede
New member
Ev
siyaset
Barış gösterisi hakkında Daniela Dähn: “Artık bırakmayacağız”
Yazar Daniela Dähn, güçlü bir barış hareketinin yeni başlangıcını görüyor. Medyanın gergin olmasına şaşmamalı. Bir konuk yorumu.
Berlin’deki Brandenburg Kapısı’ndaki gösteriden bir poster. Daniela Dahn
mitingden en sevdiğim fotoğraf Barış için Manifesto yazan bir karton levha gösterir: Medyanın yarın ne yazacağını bugünden biliyorum. Bununla birlikte, yaygın kampanya gazeteciliği, en kötü beklentileri aştı. “İki bayan” Sahra Wagenknecht ve Alice Schwarzer, suçlayıcı bir tavırla, kendilerini sağdan yeterince uzaklaştırmamakla suçlandı. Nihayetinde, ana akım toplumdan onbinlerce gösterici “sağcı” bir etkinliğe katılabilirdi. İlk imzacılar baskı altına alındı ve devlet televizyonundan bir mdr editörü tarafından ben dahil herkese tek tek bu imzaları geri çekmek isteyip istemediğimizi sorduk. Güçlü bir barış hareketinin yeni başlangıcının harekete geçip geçmediği konusundaki gerginlik çok büyük görünüyor.
Son olarak, Uluslararası Barış Ofisi, IPPNW ve IALANA’dan Alman Barış Derneği, Doğa Dostları ve eski BM çalışanlarına kadar geleneksel barış güçlerinin önde gelen temsilcileri ilk imza atanlar arasında yer aldı. Mitingin sonunda, Lennon şarkısı Give Peace a Chance eşliğinde Sahra Wagenknecht, sahnedeki kampanya arkadaşlarına hazırlıklara kimin yardım ettiğini sordu. Bunların arasında belki de Alman barış hareketinin ana organizatörü, Kassel barış konseyinden Willi van Ooyen. Oradan, binlerce barış güvercini, gökkuşağı eşarpları, LINKE bayrakları, sendika veya Marx portreleri, müzakereler yoluyla savaşın sona ermesini isteyen karton tabelalar denizini iyi bir şekilde gördü. Genellikle yan binada Reichstag’da dalgalandıkları için iki Alman bayrağı da aralarındaydı. Ve gazeteciler ışıldayan barış aktivistini aşağıdan iyi bir şekilde gördüler. Ama hiçbiri ona bir şey sormayı düşünmedi. Ve sonra bana ne dediğini duymak: Ukrayna’daki savaşa karşı önceki herhangi bir barış gösterisini çok geride bıraktı – barış hareketi için muazzam bir teşvik – şimdi pes etmeyeceğiz.
Muhabirler belli ki kalabalıktaki şüphelileri McCharthy tarzı koklayıcı köpekler gibi tespit etmeye çalışmakla meşguldü. Sabit bir kokuya sahip insanlar – birkaç tane bulursanız, tüm ralli kokar. İlgili medyada başka türlü bu kadar gayretli olmayan sağa karşı mücadele, gerçekten sola karşı bir mücadele midir? Tutumları onlarca yıldır çalışmaları, talk şovları, kitapları ve gazetecilik çalışmalarıyla belirgin bir şekilde bilinen inisiyatiflerden ve destekçilerinden sürekli uzaklaşma ve itiraf talep etmek mantıksız değil mi, çünkü aksi takdirde sempati duyduklarından emin olunamaz. aşırı sağcılar için mi? Ortak imzamız, anti-faşist sanatı kışkırtıcı bir şekilde tavizsiz olan ressam Gottfried Helnwein, itiraf avcılarına soruyor: “Ağır silah tedariki için aktivistler neden kendilerini üyeleri açıkça gamalı haç taşıyan Nazi alayı Azak’tan uzaklaştırmıyorlar? bayraklar, SS ölüm kafaları ve Nazi – Rünleri göster ve Hitler selamı ile selam vermeyi sever misin?
Bu tür sorular tabu olduğu için, resmi bir yasağa gerek olmaksızın, muhalif fikirleri susturmak ve rahatsız edici gerçekleri karanlıkta bırakmak her zaman mümkündür. Parlamentoda kısmen aşırı sağcı ve iğrenç bir şekilde Alman vatandaşı olan AfD’nin yanında oturmak anayasal bir gereklilik olduğu için normal bir durum değil mi? Milletvekilleri seçimlerle meşrulaştırıldığı için, onlara parti finansmanı ve konuşma hakkı vermek iyi bir demokratik uygulamadır. İş bittikten sonra, artık milletvekillerine ayrılan muhteşem eski Reich Başkanlık Sarayı ve restoranında yan yana yemek yemek adettendir.
Berlin’deki Brandenburg Kapısı’nda barış için miting yapıldı.imago
Ama ne yazık ki sokakta yan yana yakalanmışlar. Parlamenterlerin demokratik ayrıcalıkları, parlamento dışında kınanması gereken şeyler olarak görülüyor. Diğer partilerin yanında AfD bayrakları mı var? Hatta aşırı sağcı semboller ve bayraklar? Özellikle Almanya’da bunlar gerçekten söz konusu bile olamaz. Biri öyle düşünürdü. Ama o zaman neden yasaklanmıyorlar? Yasa koyucuların ve mahkemelerin ifade özgürlüğü olarak korudukları şey, korumasız bir şekilde, yasaya açık olduğu gerekçesiyle parlamento dışı muhalefete yükleniyor. Böylece herhangi bir APO’yu bozabilir, ayrıştırabilir ve felç edebilirsiniz. Organizatörler, gösterilerde hangi sembollerin görüneceğini net duyurularla etkilemeye çalışabilirler – bunu belirleyemez veya engelleyemezler. Yasama organı tolerans sınırlarından sorumludur. Soldan barış aktivistleri, bilinen tek sağ kanat oyuncusu olan reklamcı Jürgen Elsässer’i imzasıyla almaya çalıştı. abi eve gitmitingden çıkmak için. Hakemlerle fiilen iş birliği yapan polis, kendi ifadelerine göre “tutacakları” olmadığı için onlara destek olamadı.
Ami’den bahsetmişken: Organizatörler mitingi ünlü solcu iktisatçı Jeffrey Sachs’ın selamıyla açtı: “Bunun savaşın birinci yıldönümü olduğu anlatısının tamamı zaten yanlış bir anlatı. Bu, NATO’nun genişlemesi, ABD’nin bir darbeye karışması ve Ukrayna’nın devasa yığınak yapmasıyla başlayan bir savaş. Ve sonra Rusya’nın korkunç işgali ile tırmandı. Bu, hepimizi nükleer Armagedon’a sokmadan önce sona erdirilmesi gereken bir savaş. Gerçeği söylemeliyiz. Her iki taraf da yalan söyledi, aldattı ve şiddet kullandı. Her iki taraf da geri çekilmelidir. NATO, Ukrayna ve Gürcistan’ı da kapsayacak şekilde genişleme girişimlerini durdurmalıdır. Dünyanın ayakta kalması için her iki taraftaki Kırmızı Çizgilere kulak vermeliyiz.”
IMAGO/Horst Galuşka
Barış Manifestosu’nun yazarı / ilk imza sahibi hakkında
Daniela Dahndoğmak Daniela GerstnerAyrıca Daniela Zimmer, (9 Ekim 1949’da Doğu Berlin’de doğdu) bir Alman gazeteci, yazar ve yayıncıdır. Daniela Dähn, gazeteci Karl-Heinz Gerstner ile sahne tasarımcısı (DEFA) ve GDR moda dergisinin kurucusu moda gazetecisi Sibylle Boden-Gerstner’in kızıdır. sibil. Dokuz yaşında DEFA çocuk filminde başrolü üstlendi. Alışılmadık bir gün. 1989’da Dahn, GDR muhalefet grubu Demokratik Uyanış’ın kurucularından biriydi. 1998’de PDS, onu Brandenburg’daki anayasa yargıcı görevi için iki adayından biri olarak aday gösterdi. Daniela Dahn iki haftada bir yayınlanan dergide yayın yapıyor Ossietzkiyardımcı editörü olduğu. IALANA Bilimsel Danışma Kurulu üyesi ve Christa Wolf Society üyesidir.
Transatlantikçilerimiz bunu ABD barış hareketinden öğrenebilirler: kişi, ikilemde her şeyden önce kendi payına düşenden sorumludur. Ayrıca Savaş Makinesine Karşı Öfke 19 Şubat’ta Washington’daki Lincoln Anıtı’nda, Chris Hedges ve Ralph Nader gibi çoğu soldan gelen 27 önde gelen konuşmacının muhafazakar kamptan birkaç kişiyi de içerip içermeyeceği sorusu gündeme geldi. Naziler ve milisler hariç). Ve dürüst barış arzularının onlardan alınıp alınamayacağı. Nihayetinde ortak payda, Muhafazakar General ve ABD Başkanı Dwight D. Eisenhower’ın bir zamanlar uyardığı askeri-sanayi kompleksine karşı yalnızca geniş bir ittifakın harekete geçebileceğiydi. Savaş makinesine karşı ilk güçlü tezahür oldu.
Orada, Putin’in savaş güdüsünün açık bir şekilde kınanmasının yanı sıra, bu lanet olası savaş tarihinde Batı’nın sorunun bir parçası olduğunu kabul etmek küfür olarak görülmedi. Burada ise basit, siyah-beyaz bir dünya görüşünden yükselen “fail-kurban ters çevirme”, aforoz ve şeytana teslim suçlaması var.
Şu anda 700.000’den fazla imza sahibi Barış için Manifesto artık bu yorumlama egemenliğini ve barış, ekoloji ve adalet hareketlerinin alt üst edilmesini ve bölünmesini kabul etmiyor. Geniş bir sol muhalefet hiç bu kadar vazgeçilmez olmamıştı. Özgürleştirici hareketlerin genellikle tehlike altında olan olasılığını savunmak önemlidir.
Bilet dükkânından öneriler:
siyaset
Barış gösterisi hakkında Daniela Dähn: “Artık bırakmayacağız”
Yazar Daniela Dähn, güçlü bir barış hareketinin yeni başlangıcını görüyor. Medyanın gergin olmasına şaşmamalı. Bir konuk yorumu.
Berlin’deki Brandenburg Kapısı’ndaki gösteriden bir poster. Daniela Dahn
mitingden en sevdiğim fotoğraf Barış için Manifesto yazan bir karton levha gösterir: Medyanın yarın ne yazacağını bugünden biliyorum. Bununla birlikte, yaygın kampanya gazeteciliği, en kötü beklentileri aştı. “İki bayan” Sahra Wagenknecht ve Alice Schwarzer, suçlayıcı bir tavırla, kendilerini sağdan yeterince uzaklaştırmamakla suçlandı. Nihayetinde, ana akım toplumdan onbinlerce gösterici “sağcı” bir etkinliğe katılabilirdi. İlk imzacılar baskı altına alındı ve devlet televizyonundan bir mdr editörü tarafından ben dahil herkese tek tek bu imzaları geri çekmek isteyip istemediğimizi sorduk. Güçlü bir barış hareketinin yeni başlangıcının harekete geçip geçmediği konusundaki gerginlik çok büyük görünüyor.
Son olarak, Uluslararası Barış Ofisi, IPPNW ve IALANA’dan Alman Barış Derneği, Doğa Dostları ve eski BM çalışanlarına kadar geleneksel barış güçlerinin önde gelen temsilcileri ilk imza atanlar arasında yer aldı. Mitingin sonunda, Lennon şarkısı Give Peace a Chance eşliğinde Sahra Wagenknecht, sahnedeki kampanya arkadaşlarına hazırlıklara kimin yardım ettiğini sordu. Bunların arasında belki de Alman barış hareketinin ana organizatörü, Kassel barış konseyinden Willi van Ooyen. Oradan, binlerce barış güvercini, gökkuşağı eşarpları, LINKE bayrakları, sendika veya Marx portreleri, müzakereler yoluyla savaşın sona ermesini isteyen karton tabelalar denizini iyi bir şekilde gördü. Genellikle yan binada Reichstag’da dalgalandıkları için iki Alman bayrağı da aralarındaydı. Ve gazeteciler ışıldayan barış aktivistini aşağıdan iyi bir şekilde gördüler. Ama hiçbiri ona bir şey sormayı düşünmedi. Ve sonra bana ne dediğini duymak: Ukrayna’daki savaşa karşı önceki herhangi bir barış gösterisini çok geride bıraktı – barış hareketi için muazzam bir teşvik – şimdi pes etmeyeceğiz.
Muhabirler belli ki kalabalıktaki şüphelileri McCharthy tarzı koklayıcı köpekler gibi tespit etmeye çalışmakla meşguldü. Sabit bir kokuya sahip insanlar – birkaç tane bulursanız, tüm ralli kokar. İlgili medyada başka türlü bu kadar gayretli olmayan sağa karşı mücadele, gerçekten sola karşı bir mücadele midir? Tutumları onlarca yıldır çalışmaları, talk şovları, kitapları ve gazetecilik çalışmalarıyla belirgin bir şekilde bilinen inisiyatiflerden ve destekçilerinden sürekli uzaklaşma ve itiraf talep etmek mantıksız değil mi, çünkü aksi takdirde sempati duyduklarından emin olunamaz. aşırı sağcılar için mi? Ortak imzamız, anti-faşist sanatı kışkırtıcı bir şekilde tavizsiz olan ressam Gottfried Helnwein, itiraf avcılarına soruyor: “Ağır silah tedariki için aktivistler neden kendilerini üyeleri açıkça gamalı haç taşıyan Nazi alayı Azak’tan uzaklaştırmıyorlar? bayraklar, SS ölüm kafaları ve Nazi – Rünleri göster ve Hitler selamı ile selam vermeyi sever misin?
Bu tür sorular tabu olduğu için, resmi bir yasağa gerek olmaksızın, muhalif fikirleri susturmak ve rahatsız edici gerçekleri karanlıkta bırakmak her zaman mümkündür. Parlamentoda kısmen aşırı sağcı ve iğrenç bir şekilde Alman vatandaşı olan AfD’nin yanında oturmak anayasal bir gereklilik olduğu için normal bir durum değil mi? Milletvekilleri seçimlerle meşrulaştırıldığı için, onlara parti finansmanı ve konuşma hakkı vermek iyi bir demokratik uygulamadır. İş bittikten sonra, artık milletvekillerine ayrılan muhteşem eski Reich Başkanlık Sarayı ve restoranında yan yana yemek yemek adettendir.
Berlin’deki Brandenburg Kapısı’nda barış için miting yapıldı.imago
Ama ne yazık ki sokakta yan yana yakalanmışlar. Parlamenterlerin demokratik ayrıcalıkları, parlamento dışında kınanması gereken şeyler olarak görülüyor. Diğer partilerin yanında AfD bayrakları mı var? Hatta aşırı sağcı semboller ve bayraklar? Özellikle Almanya’da bunlar gerçekten söz konusu bile olamaz. Biri öyle düşünürdü. Ama o zaman neden yasaklanmıyorlar? Yasa koyucuların ve mahkemelerin ifade özgürlüğü olarak korudukları şey, korumasız bir şekilde, yasaya açık olduğu gerekçesiyle parlamento dışı muhalefete yükleniyor. Böylece herhangi bir APO’yu bozabilir, ayrıştırabilir ve felç edebilirsiniz. Organizatörler, gösterilerde hangi sembollerin görüneceğini net duyurularla etkilemeye çalışabilirler – bunu belirleyemez veya engelleyemezler. Yasama organı tolerans sınırlarından sorumludur. Soldan barış aktivistleri, bilinen tek sağ kanat oyuncusu olan reklamcı Jürgen Elsässer’i imzasıyla almaya çalıştı. abi eve gitmitingden çıkmak için. Hakemlerle fiilen iş birliği yapan polis, kendi ifadelerine göre “tutacakları” olmadığı için onlara destek olamadı.
Ami’den bahsetmişken: Organizatörler mitingi ünlü solcu iktisatçı Jeffrey Sachs’ın selamıyla açtı: “Bunun savaşın birinci yıldönümü olduğu anlatısının tamamı zaten yanlış bir anlatı. Bu, NATO’nun genişlemesi, ABD’nin bir darbeye karışması ve Ukrayna’nın devasa yığınak yapmasıyla başlayan bir savaş. Ve sonra Rusya’nın korkunç işgali ile tırmandı. Bu, hepimizi nükleer Armagedon’a sokmadan önce sona erdirilmesi gereken bir savaş. Gerçeği söylemeliyiz. Her iki taraf da yalan söyledi, aldattı ve şiddet kullandı. Her iki taraf da geri çekilmelidir. NATO, Ukrayna ve Gürcistan’ı da kapsayacak şekilde genişleme girişimlerini durdurmalıdır. Dünyanın ayakta kalması için her iki taraftaki Kırmızı Çizgilere kulak vermeliyiz.”
IMAGO/Horst Galuşka
Barış Manifestosu’nun yazarı / ilk imza sahibi hakkında
Daniela Dahndoğmak Daniela GerstnerAyrıca Daniela Zimmer, (9 Ekim 1949’da Doğu Berlin’de doğdu) bir Alman gazeteci, yazar ve yayıncıdır. Daniela Dähn, gazeteci Karl-Heinz Gerstner ile sahne tasarımcısı (DEFA) ve GDR moda dergisinin kurucusu moda gazetecisi Sibylle Boden-Gerstner’in kızıdır. sibil. Dokuz yaşında DEFA çocuk filminde başrolü üstlendi. Alışılmadık bir gün. 1989’da Dahn, GDR muhalefet grubu Demokratik Uyanış’ın kurucularından biriydi. 1998’de PDS, onu Brandenburg’daki anayasa yargıcı görevi için iki adayından biri olarak aday gösterdi. Daniela Dahn iki haftada bir yayınlanan dergide yayın yapıyor Ossietzkiyardımcı editörü olduğu. IALANA Bilimsel Danışma Kurulu üyesi ve Christa Wolf Society üyesidir.
Transatlantikçilerimiz bunu ABD barış hareketinden öğrenebilirler: kişi, ikilemde her şeyden önce kendi payına düşenden sorumludur. Ayrıca Savaş Makinesine Karşı Öfke 19 Şubat’ta Washington’daki Lincoln Anıtı’nda, Chris Hedges ve Ralph Nader gibi çoğu soldan gelen 27 önde gelen konuşmacının muhafazakar kamptan birkaç kişiyi de içerip içermeyeceği sorusu gündeme geldi. Naziler ve milisler hariç). Ve dürüst barış arzularının onlardan alınıp alınamayacağı. Nihayetinde ortak payda, Muhafazakar General ve ABD Başkanı Dwight D. Eisenhower’ın bir zamanlar uyardığı askeri-sanayi kompleksine karşı yalnızca geniş bir ittifakın harekete geçebileceğiydi. Savaş makinesine karşı ilk güçlü tezahür oldu.
Orada, Putin’in savaş güdüsünün açık bir şekilde kınanmasının yanı sıra, bu lanet olası savaş tarihinde Batı’nın sorunun bir parçası olduğunu kabul etmek küfür olarak görülmedi. Burada ise basit, siyah-beyaz bir dünya görüşünden yükselen “fail-kurban ters çevirme”, aforoz ve şeytana teslim suçlaması var.
Şu anda 700.000’den fazla imza sahibi Barış için Manifesto artık bu yorumlama egemenliğini ve barış, ekoloji ve adalet hareketlerinin alt üst edilmesini ve bölünmesini kabul etmiyor. Geniş bir sol muhalefet hiç bu kadar vazgeçilmez olmamıştı. Özgürleştirici hareketlerin genellikle tehlike altında olan olasılığını savunmak önemlidir.
Bilet dükkânından öneriler: