Spordan istenilen kararı alabilmek ve kuvvetli bir performans sergileyebilmek için yenilen içilen yiyeceklerin değeri epey büyüktür. Bir defa evvela beden yükünün korunması için harcanan ve alınan güç bireye göre belirlenmelidir. Zira yüksek yoğunlukta spor yapanlarda şayet kâfi güç alımı sağlanmazsa kilo kaybı kaçınılmaz olur ve kişinin performansı epeyce düşer.
Genel olarak baktığımızda günlük beslenmedeki yağ ölçüsü azaltılmalıdır. Fazla yağ yemek yağ dokusunu büyütür, hem de damarlar için de fazlaca ziyanlıdır. Atletlerde dolanım sisteminin sıhhati damarlara bağlı olduğu için kızartmalardan, kıymadan yapılan kebaplardan, hazır poğaçalardan ve kremalı yiyeceklerden uzak durmaları sağlanmalıdır.
Güç için muhtaçlık duyulan karbonhidratların birden fazla bulgur, kurubaklagiller, esmer unlar, zerzevat, meyve üzere kompleks karbonhidratlardan sağlanmalıdır. Rafine şeker tüketimi kesinlikle azaltılmalıdır, mümkünse sıfırlanmalıdır. Bu bağlamda rafine şekerle yapılmış tatlılardan, kurabiyelerden, reçellerden uzak durulmalıdır. Karbonhidratlar idman ve karşılaşma sırasında kas glikojen düzeyinin korunmasında ve kan şekeri regulasyonunda hayli değerlidir. Bu açıdan da kompleks karbonhidratlar performansın yükseltilmesinde altın standart olabilir.
Tuz tüketimi konusunda dikkatli olunmalıdır. Zira fazla tuz tüketimi böbrek yükünü artıracağı üzere dokulardan su kaybına yol açar, bedende şişlikler yapar. Yemeklere ekstra tuz eklenmemelidir ve kapalı tuz oranı yüksek yiyeceklerden turşular, salamuralar, salam, sosis, sucuk üzere şarküteri mamüllerinden uzak durulmalıdır.
Bağırsakların sistemli çalışması ve kan şekerinin istikrarlı olması için posa pahası yüksek yiyeceklerle günlük besin çeşitliliği artırılmalıdır.
Sportmen beslenmesinin en değerli komponenti tahminen de sudur. Zira gerek idmanda gerekse de karşılaşma sırasında beden iç ısısı artar ve hissetmeden bedenden su kaybı olur. Su deveranın sağlanması, beden ısısının dengelenmesi ve besinlerin hücrelere taşınması açısından fazlaca değerlidir. Bilhassa sıcak havalarda kâfi su tüketimi sağlandığından emin olunmalıdır.
Protein tozlarının atletin omurundaki yeri nedir?
Yeni yapılan biroldukça araştırmada bir atletin 1-1,5 kg/gün protein tüketimi bedeni için kâfi olduğu gösterildi. Lakin biroldukca atletin gereğinden çok protein tükettiği biliniyor. Atletler kaslarımı harcamayayım diye düşünüp, çokça protein yiyip, hatta kimileri kâfi proteinin diyetle alınamayacağını düşünüp, bir de üstüne protein tozları ile replasman yapıyor. Kâfi karbonhidrat almadıkları için kaslar kendi kendini yemeye başlıyor. Bu durumda hem performans düşüyor hem beden dayanıklılığı azalıyor. O niçinle protein tozlarının atletlerin hayatında yeri yoktur. Doğal proteinleri kullanarak kâfi protein alımı aslına bakarsanız sağlanabilir.
Protein tozları niye kullanılmamalı?
Fazla protein bedenden atılırken kemik dokusundan kalsiyum çeker. Böbrekte taş oluşumunu hızlandırır. Şayet bireyde rastgele bir niçinle böbrek rezervlerinde azalma var ise ve kâfi su içme de yapılamıyorsa, böbrek yetmezliğine davetiye çıkar. bununla birlikte fazla protein direkt güç olarak kullanılamaz. Bedende protein deposu da olmadığı için yağa dönüştürülerek depo edilir. Karaciğere de ekstra yükleme yapar.
Kas yapmak isteyenler idman yaparken ne yapmalı?
Kas yapmak isteyenler, ne vakit buna karar verseler, birinci yaptıkları şey proteinden güçlü beslenmeye geçmek oluyor. Kaslar proteinden güçlü olduğu için kucak kucak protein yemek gerekir diye düşünülüyor. halbukiki bu yanlış bir bilgidir. Kas kütlesini artırmak için kasa, kasın kapasitesini zorlayacak direnç idmanları yaptırmak gerekir. Fazla protein tüketmek yağlanmayı artırır. bununla birlikte proteinler yağ oranı yüksek yiyecekler olduğu için kan kolesterol seviyesini artırır. Bu da damar yağlanmasına yol açar. Direnç idmanlarına çabucak devasa yükseklikte kilo ile başlamak hakikat değildir. Kıymetli olan sistemli aralıklarla yavaş yavaş yükleri artırmaktır.
Spordan evvel ve daha sonra beslenme nasıl olmalı?
Spor öncesi ve daha sonrası yanlışsız yiyecek seçimi spordaki başarıyı tesirler. Spor öncesi karbonhidrattan varlıklı, düşük yağlı bir beslenme tercih edilmelidir. Tam tahıl ekmeği, haşlanmış buğday, tahıllı gevrekler, muz, incir, armut, elma, portakal üzere meyveler yahut taze sıkılmış meyve suları, yoğurt ve süt yeterli seçimlerdir.
örneğin spordan bir saat evvel tam tahıl ekmeğine beyaz peynirle yapılmış bir tost, yanına bir kase yoğurt ve üzerine yenecek bir muz, idmanda gerekli enerjiyi sağlayacaktır.
İdman daha sonrası en değerli gereksinim kaslardaki güç deposu olan glikojeni korumaktır. Zira kaslardaki glikojen karşılaşmadaki gerekli yakıtı yani enerjiyi bedenimize sağlar. Bunun için de karşılaşmadan daha sonrasında birinci yarım saatte kg başına 1-3 gram karbonhidrat tüketimi sağlanmalıdır. İdman daha sonrası iki saatte glikojen depoları dolmaya başladığı için de en geç yarım saat ortasında karbonhidrattan güçlü beslenme yapılmalıdır. Şayet bu evrede kâfi karbonhidrat almaz ise kişi, beden kaslarını yemeye başlar. Bir daha sonraki karşılaşma ise şayet birkaç gün ortasında ise güzel performans sergilenmez.
hem de uyku da fazlaca kıymetlidir. Karşılaşmadan daha sonra kesinlikle bedenin tamirinin sağlanabilmesi için en az dört saatlik uyku gereklidir. Yetersiz uyku dikkat ve konsantrasyonu azaltır.
Genel olarak baktığımızda günlük beslenmedeki yağ ölçüsü azaltılmalıdır. Fazla yağ yemek yağ dokusunu büyütür, hem de damarlar için de fazlaca ziyanlıdır. Atletlerde dolanım sisteminin sıhhati damarlara bağlı olduğu için kızartmalardan, kıymadan yapılan kebaplardan, hazır poğaçalardan ve kremalı yiyeceklerden uzak durmaları sağlanmalıdır.
Güç için muhtaçlık duyulan karbonhidratların birden fazla bulgur, kurubaklagiller, esmer unlar, zerzevat, meyve üzere kompleks karbonhidratlardan sağlanmalıdır. Rafine şeker tüketimi kesinlikle azaltılmalıdır, mümkünse sıfırlanmalıdır. Bu bağlamda rafine şekerle yapılmış tatlılardan, kurabiyelerden, reçellerden uzak durulmalıdır. Karbonhidratlar idman ve karşılaşma sırasında kas glikojen düzeyinin korunmasında ve kan şekeri regulasyonunda hayli değerlidir. Bu açıdan da kompleks karbonhidratlar performansın yükseltilmesinde altın standart olabilir.
Tuz tüketimi konusunda dikkatli olunmalıdır. Zira fazla tuz tüketimi böbrek yükünü artıracağı üzere dokulardan su kaybına yol açar, bedende şişlikler yapar. Yemeklere ekstra tuz eklenmemelidir ve kapalı tuz oranı yüksek yiyeceklerden turşular, salamuralar, salam, sosis, sucuk üzere şarküteri mamüllerinden uzak durulmalıdır.
Bağırsakların sistemli çalışması ve kan şekerinin istikrarlı olması için posa pahası yüksek yiyeceklerle günlük besin çeşitliliği artırılmalıdır.
Sportmen beslenmesinin en değerli komponenti tahminen de sudur. Zira gerek idmanda gerekse de karşılaşma sırasında beden iç ısısı artar ve hissetmeden bedenden su kaybı olur. Su deveranın sağlanması, beden ısısının dengelenmesi ve besinlerin hücrelere taşınması açısından fazlaca değerlidir. Bilhassa sıcak havalarda kâfi su tüketimi sağlandığından emin olunmalıdır.
Protein tozlarının atletin omurundaki yeri nedir?
Yeni yapılan biroldukça araştırmada bir atletin 1-1,5 kg/gün protein tüketimi bedeni için kâfi olduğu gösterildi. Lakin biroldukca atletin gereğinden çok protein tükettiği biliniyor. Atletler kaslarımı harcamayayım diye düşünüp, çokça protein yiyip, hatta kimileri kâfi proteinin diyetle alınamayacağını düşünüp, bir de üstüne protein tozları ile replasman yapıyor. Kâfi karbonhidrat almadıkları için kaslar kendi kendini yemeye başlıyor. Bu durumda hem performans düşüyor hem beden dayanıklılığı azalıyor. O niçinle protein tozlarının atletlerin hayatında yeri yoktur. Doğal proteinleri kullanarak kâfi protein alımı aslına bakarsanız sağlanabilir.
Protein tozları niye kullanılmamalı?
Fazla protein bedenden atılırken kemik dokusundan kalsiyum çeker. Böbrekte taş oluşumunu hızlandırır. Şayet bireyde rastgele bir niçinle böbrek rezervlerinde azalma var ise ve kâfi su içme de yapılamıyorsa, böbrek yetmezliğine davetiye çıkar. bununla birlikte fazla protein direkt güç olarak kullanılamaz. Bedende protein deposu da olmadığı için yağa dönüştürülerek depo edilir. Karaciğere de ekstra yükleme yapar.
Kas yapmak isteyenler idman yaparken ne yapmalı?
Kas yapmak isteyenler, ne vakit buna karar verseler, birinci yaptıkları şey proteinden güçlü beslenmeye geçmek oluyor. Kaslar proteinden güçlü olduğu için kucak kucak protein yemek gerekir diye düşünülüyor. halbukiki bu yanlış bir bilgidir. Kas kütlesini artırmak için kasa, kasın kapasitesini zorlayacak direnç idmanları yaptırmak gerekir. Fazla protein tüketmek yağlanmayı artırır. bununla birlikte proteinler yağ oranı yüksek yiyecekler olduğu için kan kolesterol seviyesini artırır. Bu da damar yağlanmasına yol açar. Direnç idmanlarına çabucak devasa yükseklikte kilo ile başlamak hakikat değildir. Kıymetli olan sistemli aralıklarla yavaş yavaş yükleri artırmaktır.
Spordan evvel ve daha sonra beslenme nasıl olmalı?
Spor öncesi ve daha sonrası yanlışsız yiyecek seçimi spordaki başarıyı tesirler. Spor öncesi karbonhidrattan varlıklı, düşük yağlı bir beslenme tercih edilmelidir. Tam tahıl ekmeği, haşlanmış buğday, tahıllı gevrekler, muz, incir, armut, elma, portakal üzere meyveler yahut taze sıkılmış meyve suları, yoğurt ve süt yeterli seçimlerdir.
örneğin spordan bir saat evvel tam tahıl ekmeğine beyaz peynirle yapılmış bir tost, yanına bir kase yoğurt ve üzerine yenecek bir muz, idmanda gerekli enerjiyi sağlayacaktır.
İdman daha sonrası en değerli gereksinim kaslardaki güç deposu olan glikojeni korumaktır. Zira kaslardaki glikojen karşılaşmadaki gerekli yakıtı yani enerjiyi bedenimize sağlar. Bunun için de karşılaşmadan daha sonrasında birinci yarım saatte kg başına 1-3 gram karbonhidrat tüketimi sağlanmalıdır. İdman daha sonrası iki saatte glikojen depoları dolmaya başladığı için de en geç yarım saat ortasında karbonhidrattan güçlü beslenme yapılmalıdır. Şayet bu evrede kâfi karbonhidrat almaz ise kişi, beden kaslarını yemeye başlar. Bir daha sonraki karşılaşma ise şayet birkaç gün ortasında ise güzel performans sergilenmez.
hem de uyku da fazlaca kıymetlidir. Karşılaşmadan daha sonra kesinlikle bedenin tamirinin sağlanabilmesi için en az dört saatlik uyku gereklidir. Yetersiz uyku dikkat ve konsantrasyonu azaltır.