20. yüzyılın en büyük düşünürlerinden kabul edilen Michel Foucault bir tarih metni olduğu kadar toplumsal bilimleri derinden sarsan bir ideoloji metni de olan ‘Cinselliğin Tarihi’ isimli yapıtında bir ‘özne’ olarak kendimizi tanımak istiyorsak, cinsellik denen şey üzerine baş yormamız, onu alabildiğince anlaşılır kılmamız, söyleme dökmemiz ve ne olduğumuzu ona sormamız gerektiğini söyler.
21. yüzyılda gelinen bu noktaya kadar ise insanoğlu özünün modülü cinselliğinden kaçmış, onu karalamış, ondan korkmuş, onla korkutmuş ve acı çekmiştir. Benliğinde var olan bu gerçeği hem anlamaya çalışmış, tıpkı vakitte anlatmaktan ve anlaşılır olmaktan kaçınmıştır.
O denli ki ‘seks’, ‘seksüalite’, ‘seksoloji’, ‘seksüel bilimler’, ‘seksüel tıp’ üzere kavramlar bilimsel maksatlı dahi olsa kullanılır olması birinci vakit içinderda 18. yüzyılın 2. yarısında gerçekleşmiş ve Elizabeth Osgood Goodrich Willard’ın ABD’de 1867 yılında yayınladığı kitabın başlığında yer almıştır (Sexology as the philosophy of life: implying social organization and government). Alman literatüründe gibisi bir söz (sexualwissenschaft) 1907 yılında Berlin’de yayınlanan deri hastalıkları uzmanı Iwan Bloch’un kitabında yer almıştır
(Das Sexualleben unserer Zeit – The sexual life in our time).
halbuki tarihî metinlere baktığımızda Hipokrat (İÖ 4.-5.yüzyıl) ve Aristo (İÖ 384-322) dahi ereksiyon (sertleşme) yahut kısırlık üzerine değerlendirmelerde bulunmuştur.
İbni Sina’nın (980-1037) insan cinsel davranışı ve erkek/kadın orgazmı üzerine müşahedeleri mevcuttur. Leonardo da Vinci (1452-1519) erkekte ereksiyonun artan kan akımıyla olan ilgisini ortaya koyan birinci muharrirdir ve bunu çizimlerinde de göstermiştir. sonrasındasında bunları Costanzo Varolio (1543-1590), Ambroise Pare (1510-1590), Reinier de Graaf (1641-1673), Francois de LaPeyronie (1678-1747), John Hunter (1728-1793), Conrad Eckhard (1822-1905) üzere bilim insanlarının anatomi, fizyoloji ve hastalıklar konusunda katkıları izlemiştir.
Genel olarak çağdaş cinsel tıbbın kurucusu Alman psikiyatrist ve dermatologları olarak düşünülse de artık bugün geliştirdiği teori ve sistemler ile İtalyan patoloji ve antropoloji profesörü Paolo Mantegazza’nın (1810-1910) büyük ehemmiyeti olduğu kabul edilmektedir. Çağdaşları Conrad Eckard (1822-1905) ve Richard Freiherr von Kraft-Ebing (1840-1902) fizyoloji ve psikoloji alanındaki araştırmalar ile katkıda bulunmuşlardır. Hiç elbet psikanalizin babası Sigmund Freud’un (1856-1939) katkıları ise yavuz ve etkileyici olmuştur. 1921 yılında Berlin’de düzenlediği birinci cinsellik üzerine kongre ve yazdığı 5 ciltlik cinsellik üzerine yazılan birinci kapsamlı kitabıyla (Geschlechtskunde – Sexual Knowledge) Magnus Hirschfeld de (1868-1935) ‘Seksin Einstein’ı olarak isimlendirilmiştir.
Bir yandan insan cinselliği anlaşılmaya başlandıkça öteki yandan bununla ilgili meselelerin tedavisinde yol kat edilmeye başlanmış medikal, cerrahi ve psikoloji/psikiyatri alanlarında yeni tedavi seçenekleri gündeme gelmiştir.
1939 Nobel kimya mükafatı testosteron hormonunu kimyasal olarak birinci sentezleyen Adolf Butenandt ve Leopold Ruzicka’ya verilmiş, Butenandt Nazi hükümetinin baskısıyla mükafatı reddetmek zorunda kalmıştır.
II. Dünya Savaşı daha sonrası cinsel tıp alanında başlayan baş döndürücü gelişimin mimarı ise 1948 ve 1953 senelerında iki başka kitap olarak yayınladığı ‘Kinsey Raporları’ ile Alfred Charles Kinsey’e (1894-1956) aittir. Amerikan toplumundaki cinselliğin tekrar sorgulanmasına niye olan bu iki yapıtın her biri 250.000 üzerinde satmış ve onlarca lisana çevrilmiştir.
20. yüzyılın sonlarında cinsellikte yeni bir çağ açan ilaçların keşfinin temelini atan buluşuyla 1971 yılında Nobel Tıp ve Fizyoloji mükafatı Amerikalı Earl W. Sutherland’ın olmuştur.
İnsan cinselliğini laboratuara sokup inceleme cüretini gösteren iki büyük bilim insanı ise William Howell Masters (1915-2001) ve eşi Virginia Eshelman Johnson ‘dır (1925- ).
Çağdaş cinsel tıbbın gelişmenine bağlı mevzuyla ilgili bir epey branştan bilim beşerinin bir ortaya gelmesiyle oluşturulan ‘Uluslarası Cinsel Tıp Birliği’ (International Society for Sexual Medicine) bugün dünya üzerinde bahis hakkında en çok kelamı geçen, bilimsel araştırmaları destekleyip yeni bilim beşerlerine yol açan rolüyle dikkat çekmektedir.
Temel maksat daima birebirdir, insan cinselliğini daha âlâ anlamak. Günümüzde ulaşılan bilgi ile varılan en kıymetli sonuç ise insan cinselliğinin karmaşık olduğu ve sorunlarının tek taraftan bakılarak çözülemeyeceğidir. Yaklaşım multidisipliner olup, bu anlayış ve bilgiye sahip bilim insanları tarafınca yönlendirilmelidir.
21. yüzyılda gelinen bu noktaya kadar ise insanoğlu özünün modülü cinselliğinden kaçmış, onu karalamış, ondan korkmuş, onla korkutmuş ve acı çekmiştir. Benliğinde var olan bu gerçeği hem anlamaya çalışmış, tıpkı vakitte anlatmaktan ve anlaşılır olmaktan kaçınmıştır.
O denli ki ‘seks’, ‘seksüalite’, ‘seksoloji’, ‘seksüel bilimler’, ‘seksüel tıp’ üzere kavramlar bilimsel maksatlı dahi olsa kullanılır olması birinci vakit içinderda 18. yüzyılın 2. yarısında gerçekleşmiş ve Elizabeth Osgood Goodrich Willard’ın ABD’de 1867 yılında yayınladığı kitabın başlığında yer almıştır (Sexology as the philosophy of life: implying social organization and government). Alman literatüründe gibisi bir söz (sexualwissenschaft) 1907 yılında Berlin’de yayınlanan deri hastalıkları uzmanı Iwan Bloch’un kitabında yer almıştır
(Das Sexualleben unserer Zeit – The sexual life in our time).
halbuki tarihî metinlere baktığımızda Hipokrat (İÖ 4.-5.yüzyıl) ve Aristo (İÖ 384-322) dahi ereksiyon (sertleşme) yahut kısırlık üzerine değerlendirmelerde bulunmuştur.
İbni Sina’nın (980-1037) insan cinsel davranışı ve erkek/kadın orgazmı üzerine müşahedeleri mevcuttur. Leonardo da Vinci (1452-1519) erkekte ereksiyonun artan kan akımıyla olan ilgisini ortaya koyan birinci muharrirdir ve bunu çizimlerinde de göstermiştir. sonrasındasında bunları Costanzo Varolio (1543-1590), Ambroise Pare (1510-1590), Reinier de Graaf (1641-1673), Francois de LaPeyronie (1678-1747), John Hunter (1728-1793), Conrad Eckhard (1822-1905) üzere bilim insanlarının anatomi, fizyoloji ve hastalıklar konusunda katkıları izlemiştir.
Genel olarak çağdaş cinsel tıbbın kurucusu Alman psikiyatrist ve dermatologları olarak düşünülse de artık bugün geliştirdiği teori ve sistemler ile İtalyan patoloji ve antropoloji profesörü Paolo Mantegazza’nın (1810-1910) büyük ehemmiyeti olduğu kabul edilmektedir. Çağdaşları Conrad Eckard (1822-1905) ve Richard Freiherr von Kraft-Ebing (1840-1902) fizyoloji ve psikoloji alanındaki araştırmalar ile katkıda bulunmuşlardır. Hiç elbet psikanalizin babası Sigmund Freud’un (1856-1939) katkıları ise yavuz ve etkileyici olmuştur. 1921 yılında Berlin’de düzenlediği birinci cinsellik üzerine kongre ve yazdığı 5 ciltlik cinsellik üzerine yazılan birinci kapsamlı kitabıyla (Geschlechtskunde – Sexual Knowledge) Magnus Hirschfeld de (1868-1935) ‘Seksin Einstein’ı olarak isimlendirilmiştir.
Bir yandan insan cinselliği anlaşılmaya başlandıkça öteki yandan bununla ilgili meselelerin tedavisinde yol kat edilmeye başlanmış medikal, cerrahi ve psikoloji/psikiyatri alanlarında yeni tedavi seçenekleri gündeme gelmiştir.
1939 Nobel kimya mükafatı testosteron hormonunu kimyasal olarak birinci sentezleyen Adolf Butenandt ve Leopold Ruzicka’ya verilmiş, Butenandt Nazi hükümetinin baskısıyla mükafatı reddetmek zorunda kalmıştır.
II. Dünya Savaşı daha sonrası cinsel tıp alanında başlayan baş döndürücü gelişimin mimarı ise 1948 ve 1953 senelerında iki başka kitap olarak yayınladığı ‘Kinsey Raporları’ ile Alfred Charles Kinsey’e (1894-1956) aittir. Amerikan toplumundaki cinselliğin tekrar sorgulanmasına niye olan bu iki yapıtın her biri 250.000 üzerinde satmış ve onlarca lisana çevrilmiştir.
20. yüzyılın sonlarında cinsellikte yeni bir çağ açan ilaçların keşfinin temelini atan buluşuyla 1971 yılında Nobel Tıp ve Fizyoloji mükafatı Amerikalı Earl W. Sutherland’ın olmuştur.
İnsan cinselliğini laboratuara sokup inceleme cüretini gösteren iki büyük bilim insanı ise William Howell Masters (1915-2001) ve eşi Virginia Eshelman Johnson ‘dır (1925- ).
Çağdaş cinsel tıbbın gelişmenine bağlı mevzuyla ilgili bir epey branştan bilim beşerinin bir ortaya gelmesiyle oluşturulan ‘Uluslarası Cinsel Tıp Birliği’ (International Society for Sexual Medicine) bugün dünya üzerinde bahis hakkında en çok kelamı geçen, bilimsel araştırmaları destekleyip yeni bilim beşerlerine yol açan rolüyle dikkat çekmektedir.
Temel maksat daima birebirdir, insan cinselliğini daha âlâ anlamak. Günümüzde ulaşılan bilgi ile varılan en kıymetli sonuç ise insan cinselliğinin karmaşık olduğu ve sorunlarının tek taraftan bakılarak çözülemeyeceğidir. Yaklaşım multidisipliner olup, bu anlayış ve bilgiye sahip bilim insanları tarafınca yönlendirilmelidir.